This research will begin with a review of literature and related studies to examine existing technologies and methods for hand gesture recognition and their applications in controlling electronic devices such as drones, robots, and gaming systems. Subsequently, a hand gesture recognition system will be designed and developed using machine learning and computer vision techniques, with a focus on creating an algorithm that operates quickly and accurately, making it suitable for real-time control. The developed system will be tested and refined using various simulated scenarios to evaluate its efficiency and accuracy in diverse environments. Additionally, a user-friendly interface will be developed to ensure accessibility for all user groups. The research will also incorporate qualitative studies to gather feedback from both novice users and experts, which will contribute to further system improvements, ensuring it effectively meets user needs. Ultimately, the findings of this research will lead to the development of a functional prototype for gesture-based control, which can be applied in industries and entertainment. This will contribute to advancements in innovation and new technologies in the future.
ในยุคปัจจุบัน เทคโนโลยีโดรน หุ่นยนต์ และเกมดิจิทัลได้เข้ามามีบทบาทสำคัญในชีวิตประจำวันและอุตสาหกรรมต่าง ๆ มากขึ้นอย่างต่อเนื่อง การควบคุมอุปกรณ์เหล่านี้ส่วนใหญ่ยังคงพึ่งพารีโมทคอนโทรล จอยสติก หรืออุปกรณ์ควบคุมเฉพาะทาง ซึ่งอาจมีข้อจำกัดในด้านความยืดหยุ่น ความเป็นธรรมชาติในการใช้งาน และการเข้าถึงสำหรับผู้ใช้บางกลุ่ม เช่น ผู้พิการ หรือผู้สูงอายุ นอกจากนี้ ในสถานการณ์ที่ต้องการความคล่องตัวสูง เช่น การควบคุมโดรนในพื้นที่จำกัด หรือการเล่นเกมที่ต้องการการตอบสนองที่รวดเร็ว การใช้อุปกรณ์ควบคุมแบบดั้งเดิมอาจเป็นข้อจำกัดในการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานหรือประสบการณ์การเล่นเกม การพัฒนาเทคโนโลยีการรู้จำท่าทางมือ (Hand Gesture Recognition) จึงเป็นแนวทางที่มีศักยภาพอย่างสูงในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยเทคโนโลยีนี้สามารถช่วยให้ผู้ใช้ควบคุมโดรน หุ่นยนต์ หรือเล่นเกม ฯลฯ เป็นต้น ได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น เพียงแค่ใช้ท่าทางมือที่กำหนดไว้ ซึ่งนอกจากจะเพิ่มความสะดวกสบายและความคล่องตัวในการควบคุมแล้ว ยังช่วยเพิ่มความสามารถในการเข้าถึงเทคโนโลยีสำหรับผู้ใช้ที่มีข้อจำกัดทางร่างกาย อีกทั้งยังเปิดโอกาสให้มีการพัฒนารูปแบบการควบคุมและการเล่นเกมแบบใหม่ ๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อน
คณะวิศวกรรมศาสตร์
During the recent years, PM2.5 concentration is rising above the safety exposure limit in Thailand. PM2.5 could have originated from various sources such as exhaust fumes, open air burning, wildfire, etc. This concludes that all cities or places would have different PM source contributions. Most studies regarding the PM source findings were done based on chemical analysis. Our research team would like to predict the PM sources physically by nanostructures analysis. These methods would require the PM dust to be collected in a limited amount of time and dry. The use of paper filters may cause contamination from filter material which may cause errors in result evaluation. Our team suggests using Electrostatic Precipitator (ESP) where electrostatics is used to capture PM dust. This research mainly focuses on designing and building the ESP system for PM collection whereas the requirement is to collect at least 100 mg of PM dust within 1 day which would be adequate for nanostructure analysis. The study revealed that the customized ESP system could achieve of up to 80% collecting efficiency (which is more than the commercial ESP that we previously used), there’s a also a parametric study of relationships between flow velocity and collecting efficiency where collecting efficiency is inversely proportional to flow velocity. The suggested air velocity is not to exceed 2 m/s. However, there’re still more room for improvement of the ESP system for PM collection such as the convenience of PM collection process which resulted from the ESP construction geometry and sizes.
คณะสถาปัตยกรรม ศิลปะและการออกแบบ
This project is a carbon safe haven of Bangkok, aspiring to be the prototypal gateway of the future's carbon net zero ambitions. The project aims to answer the fundamental "flaw" of the existing urban fabric, still being extremely inefficient and highly polluting. Conversely, Carbon Oasis would not only create its own energy, but look to provide its excess energy and water surplus' back to the city and its surroundings. Taking parts of the existing city and implementing new concepts to inspire a change in the urban fabric and its people.
คณะวิศวกรรมศาสตร์
-