KMITL Innovation Expo 2025 Logo

การพัฒนาวัสดุปูพื้นระบายน้ำได้จากตะกรันเหลือทิ้ง

รายละเอียด

งานวิจัยเรื่องการพัฒนาวัสดุปูพื้นระบายน้ำได้จากตะกรันเหลือทิ้ง มีวัตถุประสงค์ในการนำตะกรันเหลือทิ้งมาใช้ให้เกิดประโยชน์ในทางอุตสาหกรรมและช่วยลดปัญหาน้ำท่วมน้ำขังหรือแอ่งน้ำได้ โดยปัจจุบันตะกรันที่เหลือจากการถลุงเหล็กหรือหลอมเหล็กมักถูกนำมาใช้เป็นส่วนผสมของวัสดุก่อสร้าง เช่น ผิวทางถนน อย่างไรก็ตาม ตะกรันเหล่านี้มีคุณสมบัติที่ทำให้น้ำซึมผ่านได้ยาก ส่งผลให้เกิดปัญหาน้ำท่วมและการระบายน้ำไม่ดี โครงการวิจัยนี้มุ่งเน้นศึกษาการปรับปรุงคุณสมบัติของวัสดุปูพื้นให้มีความแข็งแรงและสามารถระบายน้ำได้ดีขึ้น โดยการปรับโครงสร้างทางกายภาพหรือการเติมสารเคมี เช่น HPMC เพื่อช่วยเพิ่มช่องว่างในการซึมน้ำและระบายน้ำได้ตามมาตรฐานที่ต้องการ การใช้ตะกรันเหลือทิ้งไม่เพียงช่วยลดต้นทุนและเพิ่มประโยชน์ในการใช้งาน แต่ยังช่วยลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและส่งเสริมการใช้ทรัพยากรให้เกิดประโยชน์สูงสุด

วัตถุประสงค์

ในปัจจุบันตะกรันที่เหลือจากการถลุงเหล็กหรือหลอมเหล็กนั้นมีอยู่เป็นจำนวนมากส่วนใหญ่จะใช้ในการนำไปเป็นส่วนผสมของการทำถนนแต่ยังไม่สามารถทำให้น้ำซึมผ่านถนนไปได้ จึงเกิดเป็นแรง บันดาลใจที่จะนำตะกรันมาทำเป็นวัสดุปูพื้นระบายน้ำ เพื่อแก้ปัญหาน้ำท่วมหรือน้ำขังเป็นแอ่งมีความแข็งแรง ทนทาน สามารถรับน้ำหนักของสิ่งที่มีน้ำหนักมากๆและมีระยะเวลาในการใช้งานได้นานโดยโครงการนี้จะมุ่งเน้นในการศึกษาและปรับปรุงคุณสมบัติวัสดุปูพื้นให้มีความแข็งแรงและระบายน้ำได้ดี เช่น การปรับโครงสร้างด้านกายภาพ หรือทางเคมี เช่น การใส่ส่วนผสมของ เถ้าลอยแคลเซียมคาร์บอเนต เพื่อเพิ่มความแข็งแรงให้กับวัสดุปูพื้น จากนั้นนำ HPMC มาใส่เพื่อให้ซีเมนต์ไม่จับตัวเป็นก้อนจนไม่สามารถให้น้ำไหลผ่าน การที่ใส่ HPMC จะช่วยเพิ่มช่องว่างในการซึมผ่านหรือระบายน้ำได้ได้ดีขึ้นตามอัตราส่วนที่ต้องการหรือได้ตามมาตรฐาน การนำตะกรันเหลือทิ้งมาใช้จะไม่เพียงแค่ช่วยลดต้นทุนและเพิ่มประโยชน์การใช้งานเท่านั้น แต่ยังช่วยส่งเสริมการใช้ทรัพยากรให้มีค่าทุกๆสัดส่วน แม้กระทั่งตะกรันเหลือทิ้งจากการถลุงเหล็ก และลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในกระบวนการผลิตและการใช้งาน

นวัตกรรมอื่น ๆ

ระบบปัญญาประดิษฐ์ของสรรพสิ่งสำหรับติดตามและควบคุมการให้น้ำพืชโดยใช้ข้อมูลสภาพอากาศ

วิทยาเขตชุมพรเขตรอุดมศักดิ์

ระบบปัญญาประดิษฐ์ของสรรพสิ่งสำหรับติดตามและควบคุมการให้น้ำพืชโดยใช้ข้อมูลสภาพอากาศ

งานวิจัยนี้เป็นการออกแบบและสร้างเครื่องต้นแบบระบบปัญญาประดิษฐ์ของสรรพสิ่งสำหรับติดตามและควบคุมการให้น้ำพืชโดยใช้ข้อมูลสภาพอากาศ โดยระบบประกอบไป 4 ส่วนสำคัญ คือ ส่วนที่ 1 สถานีตรวจวัดสภาพอากาศ (Weather Station) ประกอบไปด้วยเซ็นเซอร์ต่าง ๆ เช่น อุณหภูมิอากาศ ความชื้นสัมพัทธ์ ความเร็วลม และความยาวนานของแสง เป็นต้น ส่วนที่ 2 หน่วยประมวลผล (Controller Unit) โดยจะมีการติดตั้งอัลกอริทึมหรือแบบจำลองการเรียนรู้ของเครื่องเพื่อใช้ประเมินค่าการคายระเหยน้ำของพืชอ้างอิง (ETo) และจะใช้คำนวณร่วมกับค่าสัมประสิทธิ์การใช้น้ำของพืชนั้น ๆ (Crop Coefficient: Kc) และข้อมูล อื่น ๆ เกี่ยวกับพืชนั้น ๆ เพื่อประเมินปริมาณการใช้น้ำตามความต้องการของพืชโดยอัตโนมัติ ส่วนที่ 3 ส่วนติดต่อผู้ใช้งานและหน้าจอแสดงผล (User Interface (UI) and Display) เป็นส่วนที่ให้เกษตรกรหรือผู้ใช้งานสามารถป้อนข้อมูลเกี่ยวกับชนิดของพืช ชนิดของดินที่ปลูก ประเภท ของระบบการให้น้ำ จำนวนหัวจ่ายน้ำ ระยะปลูก และช่วงการเจริญเติบโตของพืช เป็นต้น และส่วนที่ 4 หน่วยควบคุมและหัวจ่ายน้ำ (Irrigation Unit)

เริ่มต้นใหม่ (ธรรมชาติของดอกไม้)

คณะสถาปัตยกรรม ศิลปะและการออกแบบ

เริ่มต้นใหม่ (ธรรมชาติของดอกไม้)

การแสดงถึงธรรมชาติในการเริ่มต้นใหม่

เครื่องวัดระดับคาร์บอนมอนอกไซด์ในลมหายใจพร้อมการตอบสนองด้วยเสียง

คณะบริหารธุรกิจ

เครื่องวัดระดับคาร์บอนมอนอกไซด์ในลมหายใจพร้อมการตอบสนองด้วยเสียง

เครื่องวัดระดับคาร์บอนมอนอกไซด์ในลมหายใจพร้อมการตอบสนองด้วยเสียงเพื่อวัดระดับคาร์บอนมอนอกไซด์ที่ตกค้างในปอดของผู้ที่มีการใช้ยาสูบ ซึ่งเป็นการบอกระดับการติดยาสูบแทนที่จะวัดระดับนิโคติในเลือด