วัสดุตัวเร่งปฏิกิริยาเชิงแสงที่ตกแต่งด้วยวัสดุนาโนโลหะ (Bi-Metallic NPs/ Photocatalyst) ได้ถูกสังเคราะห์ ในการสลายอะฟลาทอกซิน บี1 ตัวเร่งปฏิกิริยาเชิงแสงที่ตกแต่งด้วยวัสดุนาโนโลหะถูกสังเคราะห์ด้วยคลื่นอัลตราโซนิก (Ultrasonic waves) วัสดุถูกนำมาศึกษาคุณลักษณะทางเคมีโดยการใช้เทคนิค Transmission electron microscope (TEM), X-ray photoelectron spectroscopy (XPS), X-ray diffraction analysis (XRD), Fourier transform infrared spectrometer (FT-IR), Zeta potential analyzer และ UV-visible spectrophotometer อนุภาคนาโนโลหะบนตัวเร่งปฏิกิริยาเชิงแสงถูกนำมาทดสอบประสิทธิภาพในการย่อยสลาย AFB1 ในน้ำเสียจากน้ำทิ้งครัวเรือนภายใต้แสงวิสิเบิล โดยนำมาวิเคราะห์ด้วยโครมาโตกราฟีของเหลวสมรรถนะสูง ช่วงความยาวคลื่น 365 นาโนเมตร พบว่าสามารถกำจัด AFB1 ได้อย่างมีประสิทธิภาพถึง 100 % ภายในเวลา 2 นาที ประสิทธิภาพที่เหนือชั้นนี้เป็นผลมาจาก โครงสร้างที่มีรูพรุนสูง พื้นที่ผิวจำเพาะที่เพิ่มขึ้น และอัตราการรวมตัวใหม่ของอิเล็กตรอน-โฮลที่ลดลง แสดงให้เห็นว่าวัสดุนาโนที่ได้พัฒนาประสบความสำเร็จในการสลาย AFB1
เนื่องจาก อะฟลาท็อกซินเป็นสารพิษที่ผลิตจากเชื้อราที่สร้างสารพิษในภาวะที่อาหารมีความชื้นสูง สามารถพบได้ทั่วไปในอาหารและผลผลิตทางการเกษตร ได้แก่ ข้าวโพด มันสำปะหลัง ผักและผลไม้อบแห้ง ธัญพืช หัวหอมแห้ง กระเทียมแห้ง เป็นต้นสารอะฟลาทอกซินมีหลายชนิด เช่น AFB1, AFB2, AFG1, AFG2 โดยเฉพาะ AFB1 ที่มีพิษสูงและสามารถทำลายตับ ทำให้เกิดอาการ อาเจียน ท้องเดิน และในระยะยาวอาจพัฒนาเป็น ตับแข็ง หรือ มะเร็งตับ ดังนั้นหากมีการปนเปื้อนของ AFB1 จากครัวเรือนลงสู่แหล่งน้ำที่มีสภาพแวดล้อมเอื้อต่อการสะสมของสารพิษ เช่น บ่อน้ำ หรือแหล่งน้ำธรรมชาติที่มีการไหลเวียนต่ำ อาจส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศได้ สารอะฟลาท็อกซินสามารถคงอยู่ในสิ่งแวดล้อมเป็นเวลานานและอาจถูกดูดซึมเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารผ่านสัตว์น้ำและพืชน้ำ ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์และสัตว์ที่บริโภคอาหารจากแหล่งน้ำดังกล่าว เพื่อลดความเสี่ยงจากการปนเปื้อนของ AFB1 ในแหล่งน้ำ จึงได้มีการสังเคราะห์วัสดุตัวเร่งปฏิกิริยาเชิงแสงที่ตกแต่งด้วยวัสดุนาโนโลหะ ที่สามารถสลาย AFB1 ในน้ำเสียครัวเรือน สามารถช่วยลดปัญหาการปนเปื้อนของสารพิษในแหล่งน้ำและป้องกันผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อมได้อย่างมีประสิทธิภาพ
วิทยาเขตชุมพรเขตรอุดมศักดิ์
เนื่องจากมีการระบาดของปลาหมอคางดำ ทำให้มีผลกระทบต่อระบบนิเวศโดยรวมของธรรมชาติ เพราะปลาหมอคางดำมีการแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และมีความทนทานต่อสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง ส่งผลให้ปลาหมอคางดำมีจำนวนประชากรมากเกินไป ทำให้มีการแย่งชิงของอาหารและที่อยู่อาศัยของปลาพื้นถิ่น อีกทั้งพฤติกรรมการกินที่หลากหลายของปลาหมอคางดำอาจส่งผลให้เกิดการลดลงของสัตว์น้ำขนาดเล็กหรือพืชน้ำที่มีความสำคัญต่อระบบนิเวศอีกด้วย
วิทยาเขตชุมพรเขตรอุดมศักดิ์
ขนมทีี่ทำจากแป้งและมีส่วนผสมทำให้มีความเหนียวคล้ายกับหมากฝรั่ง
คณะอุตสาหกรรมอาหาร
Most rice is consumed as cooked, milled rice, but a small portion is also ground into flour or separated into a starch fraction and used by the food industry as a gluten-free ingredient. This study aims to find out if different types of rice flour and starch, such as white and colored rice, could be used in industry. This study employs green modification techniques to slow down the digestion process by combining polyphenols with starch. Our initial study found that the raw colored rice has a lower glycemic index than other types of rice, such as brown or white rice. Another study that looked at how the quality of colored rice flour was changed by different methods also discovered that out of the six green methods (annealing, heat moisture treatment, ultrasound, pregelatinization, wet-microwave, and dry-microwave). It found that ultrasound improved the polyphenol bioaccessibility in the rice flour and reduced the digestion rate. The pregelatinization process led to the flour having high solubility and an estimated glycemic index. Different techniques affected the flour/starch quality in different ways. Therefore, for further industrial application, it could also be easier to select the method for food product based on their required techno-functional quality of flour/starch. In addition to the modification techniques, this study showed that the high bioaccessible polyphenol content and high polyphenol content in rice greatly slowed down the rate of digestion. This study also open for further exploring the possibility of using high polyphenol agricultural waste to modify starch and flour in a sustainable manner.