ผลงานศิลปนิพนธ์หัวข้อเรื่อง “สงครามในม่านหมอก” เป็นการนำเสนอเรื่องราวที่ดัดแปลงมาจากเรื่องสั้นชื่อเดียวกันของ ผศ. ชาติณรงค์ วิสุตกุล เมื่อปี 2546 เกี่ยวกับโลกอนาคตที่ผู้คนแก่งแย่งและเห็นแก่ตัวจนก่อให้เกิดสงครามทำให้ผู้คนต้องพึ่งพา “เครื่องหายใจ” ในการใช้เพื่ออยู่รอดใน “หมอกพิษสีแดง” ภาคิน เด็กหนุ่มวัย 15 ต้องเดินทางร่วมกับกลุ่มผู้อพยพ พวกเขาเดินทางผ่านเมืองร้าง และบังเอิญพบเข้ากับเด็กชายไร้เครื่องหายใจที่พึ่งกำพร้าพ่อ ภาคินตัดสินใจช่วยเหลือ แม้คนอื่นจะไม่เห็นด้วยก็ตาม เด็กชายพยายามจะปลิดชีวิตตัวเองโดยการปิดเครื่องหายใจ ภาคินที่เข้าไปยื้อชีวิตเด็กกลับหมดสติลงจากการหายใจเอาอากาศพิษเข้าไป คนอื่น ๆ ที่เห็นสิ่งที่ภาคินทำเพื่อช่วยเพื่อนมนุษย์ ได้สำนึกและร่วมมือกันช่วยชีวิตทั้งสอง ภาคินทำให้ทุกคนรู้ว่า ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก มนุษย์เราต้องร่วมมือ ช่วยเหลือกันไม่ใช่แตกแยก และเห็นแก่ตัว
ภาพยนตร์ศิลปนิพนธ์ชิ้นนี้เกิดจากความสนใจส่วนตัวเกี่ยวกับการสร้างสรรค์ผลงานภาพยนตร์ และการกำกับศิลป์ ในรูปแบบของแอนิเมชัน 3 มิติ ด้วยโปรแกรม Unreal Engine เป็นหลัก ซึ่งข้าพเจ้าได้มีโอกาสอ่านผลงานเรื่องสั้น เรื่อง “สงครามในม่านหมอก” เขียนโดย ผศ. ชาติณรงค์ วิสุตกุล ที่ถูกตีพิมพ์เมื่อปี พ.ศ. 2546 และมีการพูดถึงเกี่ยวกับเหตุการณ์หลังสงครามที่คล้ายคลึงกับการเหตุการณ์ในปัจจุบัน จึงอยากนำเรื่องสั้นเรื่องนี้มาพัฒนาเป็นภาพยนตร์แอนิเมชัน 3 มิติ ที่จะถ่ายทอดเรื่องราวของการกระทำและความคิดของมนุษย์ นำเสนอให้สอดคล้องกับเหตุการณ์ในปัจจุบันคือ ปัญหามลพิษ ในรูปแบบที่เข้าใจง่าย และน่าสนใจ ภาพยนตร์นำเสนอเรื่องราวของโลกหลังสงครามที่ผู้คนต้องพึ่งพา “เครื่องหายใจ” ในการใช้ชีวิต ภาคิน เด็กหนุ่มอายุ 15 ปีที่กำลังพาครอบครัวลี้ภัยจาก “หมอกพิษสีแดง” ร่วมกับกลุ่มผู้อพยพ พวกเขาเดินทางผ่านเมืองร้าง และบังเอิญพบเข้ากับสองพ่อลูกที่ไม่มีเครื่องหายใจ ภาคินตัดสินใจช่วยเหลือพวกเขาแม้คนอื่นไม่เห็นด้วยก็ตาม แล้วผู้เป็นพ่อก็สิ้นใจในเวลาต่อมา เด็กชายพยายามจะปลิดชีวิตตัวเองโดยการปิดเครื่องหายใจ ภาคินที่เข้าไปยื้อชีวิตเด็กได้หมดสติลงจากการหายใจเอาอากาศพิษเข้าไป ปราณเห็นสิ่งที่ภาคินทำเพื่อช่วยเหลือเขาและคนอื่น ได้สำนึกและช่วยชีวิตทั้งสองภาคินทำให้ทุกคนรู้ว่า ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก มนุษย์เราต้องร่วมมือ ช่วยเหลือกันไม่ใช่แตกแยก และเห็นแก่ตัว
คณะวิทยาศาสตร์
ผลิตผล และผลพลอยได้ทางการเกษตร จัดเป็นวัตถุดิบที่สำคัญในอุตสาหกรรมต่างๆ เช่น อุตสาหกรรมความงาม อุตสาหกรรมยา เส้นใยจากพืชจากการเกษตรมีองค์ประกอบ คุณสมบัติ และโครงสร้างที่เหมาะกับการนำไปใช้งานเป็นวัสดุผสมในอุตสาหกรรมเสริมความงาม ด้วยเทคโนโลยีการย่อยภายใต้คลื่นไมโครเวฟสามารถลดขนาดของเซลลูโลสเพื่อให้ได้นาโนเซลลูโลส (Cellulose Nanocrystals) ที่มีขนาดความยาว 50-1000 นาโนเมตร และเส้นผ่าศูนย์กลางระหว่าง 5-70 นาโนเมตร นาโนเซลลูโลสถูกนำมายึดติดบนสารสารสำคัญทางความงามเช่น กลีเซอรีน (Glycerin), กรดไฮยาลูรอนิก (Sodium Hyaluronate), กรดไกลโคลิก (Glycolic Acid) หรือแม้แต่วิตตามิน เช่น นิโคตินาไมด์ (Nicotinamide) หรือ วิตามินบี 3 ระบบนำส่งสารสำคัญทางความงามเหล่านี้ที่ยึดติดบนนาโนเซลลูโลสเหล่านี้ สามารถแทรกซึมผ่านผิวหนังเพื่อกระตุ้นความงาม และความอ่อนเยาว์ได้ดียิ่งขึ้น
คณะวิศวกรรมศาสตร์
-
คณะวิทยาศาสตร์
-