รายละเอียด

ภาพยนตร์ศิลปนิพนธ์ฉบับนี้ สร้างขึ้นจากประสบการณ์ส่วนตัวของข้าพเจ้า ประกอบเข้ากับคำถามที่
มีต่อสังคม รวมถึงแรงบันดาลใจจากภาพยนตร์ที่ชื่นชอบ ข้าพเจ้าจึงตั้งคำถามและค้นหาถึงผลกระทบที่ตัวเอง
ได้รับโดยที่ข้าพเจ้าไม่รู้ตัว ข้าพเจ้าจึงอยากจะใช้ศาสตร์จากภาพยนตร์ที่เคยได้รับชม ประสบการณ์ชีวิตที่เคย
ผ่านมา และองค์ความรู้จากการเรียนตลอด 4 ปี มาใช้เพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่ข้าพเจ้าเข้าใจและรู้สึกที่สุดลงใน
รูปแบบของภาพยนตร์สั้น ให้สมบูรณ์และประณีตที่สุดเท่าที่เข้าพเจ้าและทีมงานทุกคนจะทำได้

วัตถุประสงค์

เมื่อสามปีที่แล้ว มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในตอนเช้า แม่โทรมาหาผมและบอกว่าว่าให้รีบกลับไปที่
จันทบุรี เพราะว่าพ่อเสียแล้ว ผมจำรายละเอียดเหตุการณ์ในวันนั้นได้ไม่ชัดเจน รู้แต่ว่าผมร้องไห้อยู่นาน แต่
หลังจากที่ผมกลับบ้านไป อารมณ์ความรู้สึกก็ไม่เหมือนเดิม อาจจะไม่ถึงขั้นเปลี่ยนไปสิ้นเชิง แต่ก็อยู่ในระดับที่
สัมผัสได้ว่าเป็นการจัดงานศพที่ยากลำบากและสร้างความวุ่นวายใจกว่าที่คิด ทำให้ผมไม่ได้มีเวลาให้รู้สึกเศร้า
ด้วยซ้ำ ผมต้องไปโรงพยาบาลเพื่อรับเอกสาร ต้องไปอำเภอเพื่อแจ้งตาย ต้องไปฟังเรื่องเงินประกันและมรดก 
ทุกครั้งที่อยู่ในงานศพและผมเกิดรู้สึกเศร้าขึ้นมา ก็มักจะมีญาติหรือคนรู้จักเข้ามาบอกว่า อย่าเศร้าไปเลย เดี๋ยว
พ่อจะไม่สบายใจ และยังมีเสียงบทสวดที่คอยย้ำเตือนว่าชีวิตคนเราเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา สร้าง
ความรู้สึกผิดทุกครั้งที่ร้องไห้ออกมา
ภาพยนตร์สั้นเรื่อง Watch Over Me จึงเป็นตัวแทนของตัวผม รวมไปถึงเด็กทุกคนที่ยังคาดหวัง
และต้องการอ้อมกอดจากที่แห่งนี้ที่ซึ่งจะช่วยขัดขวางแม้แต่ความรู้สึกเศร้า และยังผลักให้เราเป็นผู้ใหญ่
โดยเร็ว ความเศร้าและน้ำตาเป็นสัญลักษณ์ภาษาสากล ทุกคนล้วนมีสิทธิ์ที่จะรู้สึกเศร้า มากไปกว่านั้นทุกคน
ควรมีเสรีภาพทางความคิดและการตั้งคำถาม ซึ่งผมต้องการใช้ภาพยนตร์สั้นเรื่องนี้ตั้งคำถามกลับไปยังธรรม
เนียมปฏิบัติ ความหมายของความกตัญญูกตเวที ศาสนากับชีวิตผู้คน รวมถึงเรื่องปัจเจกอย่างการวางตัวและ
การแสดงอารมณ์ โดยอ้างอิงจากสถานที่ที่ผมเติบโตมา

ผู้จัดทำ

พันธวัช กาญจนภิญโญ

PANTAWAT KANJANAPHINYO

#นักศึกษา

สมาชิก

ดลชนก วรางค์มาตา

Dolchanok Warangmata

#อาจารย์

อาจารย์ที่ปรึกษา

โหวตนวัตกรรมนี้